Niels vond het allemaal best spannend, en hij was even erg boos toen hij in de ochtend niet mocht eten.
Frank bracht ons naar het ziekenhuis, en uit de auto was hij al snel onder de indruk. Hij wilde zelf het koffertje trekken, en wilde echt niet in de buggy zitten.
boven aangekomen was hij best trots op het grote bed. Hij had zijn piama al aan, dus hij hoefde alleen zijn schoentjes maar uit te trekken en zijn slofjes aan te doen.
Hij ging vrij snel spelen met een mooie garage en een ander kindje.
net voor 8 uur kwam mn moeder ook. Dat vond niels erg gezellig, al konden we net na 8 uur naar beneden. We hadden afgesproken dat ik ging tellen als hij het kapje kreeg. De anastasist vertelde dag hij heel hard moest blazen in het kapje. Maar aan zijn ogen zag ik al dat hij dat niet van plan was. De 1e 10 tellen hield meneertje zijn adem in. Pas bij 60 was hij goed in slaap. Ik mocht dierct naar de uitslaap kamer en daar kreeg ik een groen schort aan.
Niels werd na 7 minuten alweer uit de ok gereden (al duurde die 7 min wel erg lang) Hij was nog in diepe slaap en kreeg een kapje met zuurstof in zijn bedje. Na een poosje werd hij heel rustig wakker. hij keek eerst een paar keer, en vroeg toen: mama nou aan? Hij vond mn jasje maar raar. Al snel wilde hij op schoot zitten en dat mocht. Hij was nog wel erg slap.
Na een half uurtje waren we alweer terug op de kamer. Niels was nog steeds rustig en wilde graag drinken. Zijn ijsje ging er ook goed in. Al snel ging hij spelen. eerst in bed, en toen ook bij het tafeltje. Om 11 uur mochten we alweer naar huis. Niels heeft bijna geen kik gegeven en was echt een super grote vent. Ik ben zo trots op hem!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten